Tappi Tíkarrass, kojarzony głównie jako pierwszy poważny muzyczny projekt Björk, był eksperymentalną potęgą islandzkiej sceny punk rockowej. Zespół, którego działalność przypada na lata 1981 – 1983, łączył w sw
ojej twórczości punk rock z elementami funku, disco, a nawet jazzu.
Geneza zespołu.
W 1979 roku Björk udzielała się w zespole Exodus wraz z perkusistą Oddurem F. Sigurbjarnassónem. W roku następnym Islandczycy opuścili grupę, by wraz z basistą Jakóbem Smarim Magnussónem oraz gitarzystą Eyólfurem Johannssónem stworzyć projekt Jam-80. Muzycy mieli zagrać jeden koncert, aczkolwiek współpracowali trochę dłużej. Nie mają na koncie żadnych oficjalnych wydawnictw, oprócz demówki koncertu w Hólabrekkuskóli. We wrześniu 1981 oficjalnie powstaje Tappi Tíkarrass.
Nagrania.
Tappi Tíkarrass ma na koncie epkę Bítið Fast í Vítið (wydaną w sierpniu 1982) oraz album Miranda (wydany w grudniu 1983). Muzyka Tappi Tikarrass zaskakuje niezwykłą, jak na tamte czasy, eksperymentalnością (wystarczy wspomnieć Krió, z niemal popową melodią, czy Tjet powolutku przechodzący w klimaty disco). Z drugiej strony uderza surowym, pierwotnym, islandzkim pięknem i szczerością tekstów, zdystansowanych wobec zastanej rzeczywistości. O tym ostatnim, najlepiej świadczy wdzięczna nazwa zespołu .
Rokk í Reykjavík oraz Nýtt líf.
Zespół był jednym z dziewiętnastu grup muzycznych, które pojawiły się w słynnym filmie dokumentalnym Rokk í Reykjavík (autorstwa reżysera Friðrika Þóra Friðrikssóna). Wykonał dwie, nieopublikowane piosenki – Hrollur oraz Dúkkulísur, obie zaśpiewane przez Björk.
Podobnie, w 1983 roku, pojawili się w komedii Nýtt líf, wyreżyserowanej przez polityka, dziennikarza, redaktora i pisarza Þráinna Bertelssona. Film został w całości nakręcony na wyspie Vestmannaeyjar, a grupa zagrała w nim utwory Sperglar oraz Kukl(bardziej znany jako Seiður).
