27 listopada swoją premierę miała pierwsza solowa epka Jeleny Ćirić. Shelters One to cztery piękne utwory, choć raczej rzec by można – trzy piosenki i jedna muzyczno-słowna miniatura. Wydawnictwo nastrojowe i kameralne, pokazujące wachlarz możliwości i inspiracji artystki. Jelena nawiązuje do źródeł swoich inspiracji, ikon, takich jak Joni Mitchell czy Regina Spektor. W jej utworach czuć znaczenie tekstu, nie jest ważne tylko to jak, ale i co śpiewa. Jest magia, jest klimat. Jest klasa. O tak, klasa to świetne określenie Shelters One.
Nie podejmę się próby przyporządkowania muzyki Jeleny do jakiegoś konkretnego worka stylistycznego. Za dużo różnych brzmień w niej słyszę. Są tam pokłady nieoczywistego i nienachalnego folku, zupełnie odmiennego od płynącego z Północy pop-folku, którym wszyscy wokoło nas karmią. Jest subtelny, bo jedynie lekko zarysowany, ale fantastycznie wpleciony jazzowy feeling.
Shelters One to taka idealna piosenka autorska, oparta na najlepszych fundamentach muzyki tworzonej przez kobiety. Jelena nawiązuje do źródeł swoich inspiracji, ikon, takich jak Joni Mitchell czy Regina Spektor. Z najbliższego, islandzkiego podwórka dodać muszę jeszcze jedną – Emilianę Torrini. Co istotne – w utworach Jeleny czuć znaczenie tekstu, choć śpiewa fantastycznie, to wydaje się, że nie jest ważne tylko to jak, ale i co śpiewa. A wszystko perfekcyjnie przygotowane, zagrane i zaśpiewane. Jest magia, jest klimat. Jest klasa. O tak, klasa to świetne określenie Shelters One.
Pierwszym singlem zwiastującym epkę był utwór Lines. Pisałem o nim (i o klipie wideo) kilka tygodni temu. Lines brzmi nastrojowo, delikatnie. Ale poza pianinem, skrzypcami, gitarą i krystalicznym głosem Jeleny, wyjątkowego charakteru nadaje mu inny, rzadko wykorzystywany na Islandii instrument – akordeon. To taki mocny, charakterystyczny i rozpoznawalny akcent, ale i sygnał, że artystka nie sięga po schematy, tylko tworzy magię wg swoich własnych zasad.
Na płycie usłyszymy Margrét Arnardóttir (to właśnie ona tak pięknie zagrała na akordeonie w Lines) i charakterystyczne skrzypce Karla Pestki. Jelena sama zagrała na pianinie, a na dodatkowych instrumentach zagrał Albert Finnbogason. Nagrania zrealizowali Snorri Hallgrimsson, Albert Finnbogason i Pétur Ben. Całość jest pierwszym wydawnictwem nowej islandzkiej wytwórni – Paradis Sessions. Autorką okładkowego zdjęcia jest Juliette Rowland.
