I can’t listen to you. I can’t listen to your voice. It’s as though I’d drunk a bottle of anise and fallen asleep wrapped in a quilt of roses. It pulls me along – and I know I’m drowning – but I go on down.
― Federico García Lorca, Bodas de sangre
Słowa te, pochodzące z tragedii Bodas de sangre (ang. Blood wedding) napisanej przez hiszpańskiego dramaturga, dały początek nazwie niezwykle bogatego muzycznego projektu. Drowning – bo tak brzmi jego tytuł – jest efektem kolaboracji niemieckiego pianisty i kompozytora Volkera Bertelmanna (działającego pod pseudonimem Hauschka), muzyków islandzkiej grupy Múm, Radiowej Orkiestry Symfonicznej MDR w Lipsku oraz estońsko-amerykańskiego dyrygenta Kristjana Järviego.
W projekcie wzięli udział Gunnar Örn Tynes (harmonijka klawiszowa, instrumenty elektroniczne) , Örvar Þóreyjarson Smárason (harmonijka ustna, harmonia ręczna, instrumenty elektroniczne) oraz Samuli Kosminen (instrumenty perkusyjne) – pełna męska reprezentacja Múm.
Drowning to projekt kompletny. Pięcioczęściowa opowieść oferuje wachlarz uczuć i odczuć. Urzekają w niej momenty, w których dźwięk staje się wyjątkowo gęsty, jak i skrajny minimalizm, w którym wyszczególnione zostały pojedyncze dźwięki. Czasem jest to saksofon, czasem harfa, a innym razem harmonijka ustna, flet poprzeczny, puzon(y). Z samego przedsięwzięcia zrobiono swoisty eksperyment – w grę orkiestry symfonicznej wpleciono instrumenty elektryczne islandzkich muzyków, jak i fortepian preparowany Hauschki – inicjatora całego przedsięwzięcia. Podejście do dźwięku zachwyca. Sam Volker Bertlemann podsuwa odpowiedź jak warto jest słuchać tej muzyki – w skupieniu, z zamkniętymi oczami.
Premiera miała miejsce 27 czerwca br. w gmachu Gewandhaus w Lipsku. Koncert był transmitowany na żywo w dniu premiery. Jego transmisja, jak i retransmisja była oraz jest dostępna dzięki platformie Boiler Room.
